Project R-14666

Een multimodaal, op maat gemaakt en adaptief trainingsprogramma om de loopvermoeidheid bij mensen met progressieve MS te verminderen. (Onderzoek)

Veel voorkomende symptomen van progressieve MS (pwPMS) zijn beperkingen bij het lopen en abnormale vermoeidheid, die de dagelijkse activiteiten kunnen beïnvloeden. Loopstoornissen worden veroorzaakt door een combinatie van motorische stoornissen, zoals spierzwakte, spasticiteit en coördinatiestoornissen, evenals aandachtsstoornissen. Vermoeidheid daarentegen is een gevoel van vermoeidheid dat wordt gerapporteerd door PwMS, en vermoeibaarheid is de omvang van de verandering in de perceptie of prestatie bij een bepaalde taak. In de call van PMSA stellen wij een project voor dat past bij 'mobiliteit' en 'fysieke gezondheid'. Loopvermoeidheid (WF) wordt waargenomen tijdens langdurig lopen en wordt in klinisch onderzoek gemeten tijdens de 6 minuten looptest (6MWT). Het kan zich manifesteren als een vertraging en/of verslechtering van de loopkwaliteit, en komt voor bij meer dan de helft van de PWPMS met een handicap hoger dan EDSS 4.0. Factoren die verband houden met WF zijn onder meer veranderingen in spierkracht of uithoudingsvermogen van de onderste ledematen, verslechterde symptomen, waargenomen valrisico en waargenomen vermoeidheid, die de maximale loopsnelheid kunnen beperken. Veranderingen in spatiotemporele parameters tijdens de 6MWT zijn goed gedocumenteerd, en draagbare sensoren zijn gebruikt om deze te meten tijdens lopen over de grond bij meer gehandicapte parkinsonpatiënten. Deze veranderingen omvatten verminderde loopstabiliteit, toegenomen klapvoet en ongecoördineerde en asymmetrische bewegingen van de onderste ledematen tijdens langdurig lopen. Abnormale veranderingen in de gewrichtsbiomechanica tijdens het lopen houden verband met verminderde coördinatie tussen gewrichten en ledematen bij MS. De gangveranderingen in de loop van de tijd kunnen verband houden met de hypothese dat PwMS een beperkt corticaal activeringsvermogen heeft in motorische en prefrontale gebieden om de programmering van spiersamentrekkingen en coördinatie tijdens langdurig lopen in stand te houden, wat een afname van de automatisering van de loopcontrole weerspiegelt. Er zijn echter goede kandidaat-interventiemodaliteiten die de loopafstand bij PwMS kunnen verbeteren, zoals progressieve spierkracht, evenwichts- en motorische controletraining, looptraining en gecombineerde training. Verbeteringen na taakspecifieke training gingen gepaard met een verbeterd waargenomen loopvermogen en verminderde waargenomen vermoeidheid. De studie zal steunen op bijgewerkte theoretisch geïnformeerde causale routes en het patiëntenperspectief op motorische vermoeidheid. Gedetailleerde multifactoriële beoordelings- en trainingsprocedures en algoritmen om de interventies op maat te maken zullen worden opgezet met betrokkenheid van de patiënt en deskundigen met klinische ervaring. De voorgestelde proef zal de onmiddellijke en vervolgeffecten op loopvermoeidheid en aanverwante factoren onderzoeken. Het identificeren en combineren van multimodale benaderingen in onderzoek om de beste resultaten te bereiken is vooral nodig bij gehandicapte PMS, waar de omvang van de fysieke trainingseffecten bij PMS beperkt was. Samenvattend benadrukt het onderzoek de prevalentie en impact van beperkingen bij het lopen en abnormale vermoeidheid op PMS en de noodzaak van effectieve interventies.

01 januari 2024 - 31 maart 2025