Project R-15187

Traplopen versus toestel-gebaseerde weerstandstraining ter verbetering van spierpower bij ouderen (Onderzoek)

Toestel-gebaseerde weerstandstraining (RT) kan het leeftijdsgebonden verlies aan spierpower (Pmax) verminderen. Functionele oefeningen met lichaamsgewicht hebben echter een hoger potentieel voor grootschalige implementatie. Deze studie onderzocht of traplopen (STAIR) niet inferieur was ten opzichte van toestel-gebaseerde RT om Pmax te verbeteren bij ouderen. Functionele capaciteit en cognitie werden opgenomen als secundaire uitkomsten. Thuiswonende ouderen (30 mannen, 16 vrouwen; 70,9 ± 4,3 jaar) werden willekeurig toegewezen aan RT of STAIR (n=23/groep). In het labo werd onder toezicht tweemaal per week getraind gedurende 12 weken. In week 1-4 werden oefeningen uitgevoerd met gecontroleerde snelheid (gericht op hypertrofie; 4x12-15 herhalingen; 55% van het individueel maximum (1-RM) bij RT; step-oefening met hoogte van 30-40 cm bij STAIR), in week 5-12 zo snel mogelijk (gericht op power, 4x12 herhalingen; 40% van 1-RM voor RT en 4x2 trappen van 6 treden voor STAIR; +10% belasting vanaf week 9 voor beide groepen). Pmax van de knie-extensoren, functionele capaciteit en cognitie werden gemeten voor en na de interventie, en Pmax ook na 4 weken training. Pmax nam meer toe bij RT vergeleken met STAIR, al waren de verschillen niet significant (19,5 ± 12,2% versus 13,7 ± 16,5%, d = 0,39, p = 0,086). Non-inferioriteitsanalyses van Pmax waren niet doorslaggevend. Alle functionele capaciteitstesten toonden een significante verbetering over tijd (p < 0,05). STAIR liet een grotere verbetering zien in traploop-prestaties (d = 0,45-0,61, p < 0,05) dan RT, terwijl vergelijkbare verbeteringen in beide groepen werden gevonden voor 10-meter snelwandelen, 5-herhalingen zit-tot-stand prestatie en spronghoogte (interactie-effect: p > 0,05; tijdseffect: p < 0,05). In tegenstelling tot het werk van Yoon et al. (2017, 2018) over krachttraining bij ouderen met cognitieve kwetsbaarheid of milde cognitieve stoornis, veroorzaakten noch RT noch STAIR significante verbeteringen in algemene cognitieve prestaties en executieve functies in onze cognitief gezonde steekproef (p > 0,05). Vergelijkbare verbeteringen in de 'digit span test forwards' werden gevonden bij RT en STAIR (tijdseffect: p = 0,004). Samenvattend veroorzaakten STAIR en RT beide significante veranderingen in Pmax en functionele capaciteit bij ouderen. Hoewel RT de neiging had superieur te zijn in toename van spierpower in de knie-extensoren, heeft STAIR een hoger potentieel voor implementatie en kan daardoor effectiever zijn in de praktijk. Toekomstig onderzoek is nodig om de optimale dosis en progressie van de oefening over een langere interventieperiode te onderzoeken en om de effecten van STAIR te bekijken wanneer deze wordt geïmplementeerd in een thuissituatie met beperkte begeleiding door experts.

09 oktober 2024 - 11 oktober 2024