Wie is wie
Met meer dan 1.600 zijn we ondertussen. Het aantal collega’s aan UHasselt. Maar wie is wie nu echt? Iedere nieuwsbrief stellen wij tien levensvragen aan een willekeurig gekozen UHasselt-personeelslid. Deze editie:
Frédérique De Keyser (DCM)
Omschrijf jezelf in drie woorden:
Gedreven, sociaal, doorzetter.
Dit wilde ik later worden:
Dierenarts maar uiteindelijk ben ik vertaler Frans en Spaans in Antwerpen gaan studeren. Mijn grootvader was Bretoen en zijn mama een Française met wat Spaanse roots, dus de combinatie van 2 talen heeft uiteindelijk haar weg gevonden maar de liefde voor dieren is er nog steeds.
Gelukkig of helaas doe ik nu dit:
Coördinator Universiteitsfonds, Alumni Relaties en Fellowship Programme. Dat is een boeiende en gevarieerde uitdaging want ik kom enerzijds in contact met UHasselt-collega's en hun onderzoek en aan de andere kant hoor ik warme en mooie verhalen van (potentiële) schenkers die een verschil willen maken en iets teruggeven aan de samenleving. Die verhalen probeer ik te koppelen aan UHasselt-onderzoek, -onderwijs of -patrimonium. Het Universiteitsfonds is ook een warme en groeiende community -denk maar aan de Campus Classes, waarbij we intussen telkens 200 deelnemers verwelkomen-, maar ook de contacten met private bankers die op zoek zijn naar mogelijkheden om de filantropische behoeften van hun klanten in te vullen, leveren mooie verhalen op...want iedere schenking begint bij een verhaal.
En dan hebben we nog onze 25.000 alumni die naast hun diploma de onvergetelijke tijd die ze hier beleefd hebben gemeen hebben. Via het Alumni Terugkommoment en Alumni Lustrum halen we hen terug naar de Campus (dit jaar de alumni afgestudeerd in jaren eindigend op '9'. De donkere noppenvloer en de agora zijn vaak een onderwerp in de nostalgische gesprekken.😉
Met deze collega zou ik graag eens een dagje willen ruilen:
De collega's die microscopisch onderzoek doen. Ik zou niet weten wat ik moet zien maar met een woordje uitleg zou ik me er iets bij kunnen voorstellen. Als je dan op het punt komt dat je dicht bij een doorbraak staat moet dat een enorme voldoening geven. Ik wens het in ieder geval iedereen toe.
Als ik terug in de tijd kon reizen, was het naar deze gebeurtenis/dit jaar:
De bouw van de Menhirs en de Moais, de stenen beelden op de Paaseilanden, gigantische stenen met een betekenis. Ik zou ze wel eens bezig willen zien om die kolossen op hun juiste plaats te krijgen.
Deze kleine, alledaagse dingen maken me gelukkig:
's Morgens een lekkere koffie, wakker worden van de vogeltjes die fluiten, onverwachte leuke babbels, de kat die naar de oprit komt als ik thuiskom.
Met dit gerecht maak je mij superblij:
Spaghetti aglio olio peperoncino en de wereldkeuken van Noordoever in Leuven.
Dit is mijn guilty pleasure:
Zwarte chocolade 90% (en soms meer) en Javanais.
Dit hing er aan de muur van mijn tienerkamer:
Naast wit behang met roze wolkjes hield ik souvenirs van vakanties bij zoals een lavasteen, schelpen en andere mooie stenen. Ik heb ze nog allemaal. En parfumstaaltjes en -flesjes van mijn mama, geuren zijn bij mij verbonden aan momenten. Als ik nu een geur ruik, brengt die me onmiddellijk weer naar dat bepaald moment, heerlijk!
Welke droom heb je nog?
Ik heb er nog verschillende, van kleine tot grotere. Eén van die dromen is gezond en actief oud worden om al die dromen nog te kunnen realiseren, maar ik wil vooral mijn verwondering behouden.
9.00
Campus Hasselt
