Leen Vansteenkiste genomineerd voor Wanatoeprijs
Vrijdagavond 21 juni 2024 reiken Z33 - Huis voor actuele kunst, architectuur en design en Het Belang van Limburg voor de 19de keer de Wanatoeprijs uit: de award voor de beste kunststudent in Limburg. Ook u kan stemmen op uw favoriete kandidaat met de Wanatoe Publieksprijs.
Leen Vansteenkiste, studente architectuur, werd genomineerd en kan, dankzij uw stem, de publieksprijs winnen. Steun haar en breng je stem uit voor vrijdag 21 juni, 16.00 uur.
Architecte Leen uit Oudsbergen: “Mijn schuur kan door de natuur zwerven”
Een vakwerkschuur die je kan demonteren en weer opbouwen reist als een nomade door de Herkenrodebossen om er stukken natuur te herstellen… Leen Vansteenkiste zet haar architecturale knowhow in voor het belang van het landschap.
Limburg loopt over van waardevolle stukken natuur en erfgoed, maar mist een veerkrachtig landschap dat weerstand biedt tegen ontwikkelingen zoals verstedelijking, uitbreiding van infrastructuur en schaalvergroting in de landbouw. Vanuit die interesse schreef en tekende Leen Vannsteenkiste uit Oudsbergen haar ‘leidraad voor een productief landschap’
“De Herkenrodebossen zijn een goed voorbeeld van zo’n waardevol stuk natuur en erfgoed”, zegt de 22-jarige die afstudeert als architecte aan de UHasselt. “Op dit moment is het gebied een typische Vlaamse lappendeken: de bosarealen zijn door de jaren heen getransformeerd naar grote landbouw- en private percelen of omgebouwd tot grote maneges. Vroeger was er veel meer diversiteit en werd er aan kleinschalige landbouw gedaan op basis van ecologische eigenschappen van een stuk natuur. Op droge grond werd aan akkerbouw gedaan, op natte grond gehooid. Om uit te zoeken hoe die lokale landschapselementen er jaren geleden precies uitzagen, trok ik urenlang door de bossen rond de abdij. Ik nam foto’s van de versnipperde bospercelen en stelde een uitgebreid herbarium samen. Op basis van de restanten van het oude productieve landschap, hertekende ik een nieuw, hedendaags kamerlandschap. Zo tekende ik bepaalde kamers met rijen van populieren omdat die bomen de vroegere afbakening van het Herkenrodebos vormden.”
Leen ontwierp ook een demontabele schuur, geïnspireerd op historische vakwerkschuren die de omgeving van de Abdij van Herkenrode vroeger kenmerkten. “De schuur beweegt zich als een nomade door het kamerlandschap. Zodra ergens een deel van de natuur is hersteld, reist de schuur verder naar een andere plek waar ie nodig is. Ik wilde geen bouwwerk ontwerpen puur om te ontwerpen, maar een structuur creëren die - waar nodig - het landschap helpt herstellen.”
