Doctoranda Merel Vrancken: “Ik geloof dat alle kinderen gelijke kansen verdienen”

Waarom koos je deze locatie als je favoriete plek op de campus?

Als ik het werk even beu ben, kom ik hier graag een frisse neus halen. In de winter vind ik hier rust en kan ik uitkijken over de stad. In de zomer kom ik hier graag werken in het zonnetje en zijn hier vaak mensen aan het lunchen. We hebben al vaak gebrainstormd over hoe we het hier nog gezelliger kunnen maken, bijvoorbeeld door een lounge-set of kippen bij op het dak te zetten (lacht). Ik vind het echt fantastisch dat deze plaats deel uitmaakt van mijn werkplek!

Hoe zou je je onderzoek uitleggen aan een vijfjarige?

Wanneer jij binnenkort naar de lagere school gaat, ga je in jouw school waarschijnlijk terechtkomen bij andere kinderen die thuis ongeveer even veel hebben als jou: even veel speelgoed, ook (g)een tuin, wel of geen auto, … Dat is voor jou zo en dat is zo voor de heel arme en heel rijke kindjes. Maar dat alle kinderen met dezelfde achtergrond samen in een school zitten is eigenlijk helemaal niet goed. Het zou veel beter zijn als jij op school vriendjes zou kunnen maken met kindjes die anders zijn dan jou. Dan heeft iedereen meer kansen om te worden wie hij of zij wil. Daarom onderzoek ik of het recht, de regels die in de wereld gelden, een antwoord kan bieden op dit probleem.

Hoe ver staat het met je onderzoek?

Ik begin binnenkort aan mijn vierde jaar. Voor de meeste van mijn collega’s waarmee ik gestart ben, betekent dat dat ze hun doctoraat moeten afronden, dus er heerst wel wat spanning. Maar omdat ik assistent ben, betekent dat dat ik net in de helft van mijn onderzoek zit. Gelukkig maar, want ik ben nog niet klaar om het achter mij te laten. Daar staat mijn onderzoek niet ver genoeg voor en daarvoor ben ik nog veel te geboeid door mijn onderwerp.

Waarom heb je dit onderzoek gekozen?

Ik ben rechten gaan studeren omdat ik graag mensen wou helpen. Al snel begreep ik in mijn opleiding dat dat nogal naïef idealistisch van mij was. Maar ik heb altijd een heel grote interesse in mensenrechten gehad en ik wou altijd opkomen voor mensen die het minder hadden, omdat ik niet geloof dat onze samenleving aan iedereen een eerlijke kans geeft. Daarom onderzoek ik nu wat het recht kan doen om segregatie in het onderwijs uit te bannen. Segregatie zorgt voor ongelijke onderwijskansen voor kinderen. Zo komen kinderen al op heel jonge leeftijd terecht in een oneerlijk systeem: slechts een enkeling krijgt zich naar boven gevochten. En segregatie (op basis van sociaaleconomische status) is heel wijdverspreid in Vlaanderen. Ik geloof dat iedereen, alle kinderen, een gelijke kans verdient. Daarom boeit dit onderzoek me zo. En misschien heeft het feit dat zowat mijn hele gezin (mama, stiefpapa, stiefmama, (schoon)broers en -zussen) leerkracht is en ik dus altijd ondergedompeld ben geweest in de onderwijscontext er ook wel iets mee te maken…

Als je niet aan UHasselt zou werken, waar zou je dan zijn? 

Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik was waarschijnlijk gestart in de advocatuur, maar ik had dan al snel beseft dat dat niets voor mij is. Misschien zou ik dan elders een doctoraat aan het schrijven zijn, of misschien werkte ik dan nu voor een mensenrechtenorganisatie. Het zou wel spijtig zijn dat ik dan waarschijnlijk mijn eigen passie voor lesgeven niet ontdekt had.

Wat wilde je worden ‘later als ik groot ben’?

Ik wou lange tijd dierenarts worden, maar ik heb nooit goed tegen bloed gekund en ik wou al zeker geen staarten of oren van honden kort knippen. Gelukkig heb ik later dus een andere passie gevonden!

Wat wil je op professioneel vlak bereiken? Waar droom je van?

Die twee vragen zijn voor mij wat tegenstrijdig. Waar ik van droom is een fijn gezin waar ik zo veel mogelijk tijd mee kan spenderen. Maar tegelijkertijd heb ik ook wel wat ambitie op professioneel vlak, al zou ik nooit mijn ambitie in de plaats willen laten komen van mijn gezin. Op dit moment hoop ik gewoon dat ik mijn doctoraat binnen de termijn kan afronden en nadien zie ik wel weer.

Welk boek, film en/of concert raad je je collega’s aan?

Er bestaan honderden prachtige boeken, ik vind het spijtig dat ik niet de tijd vind om er meer te lezen. Na al dat intellectueel leeswerk voor mijn doctoraat, lees ik ’s avonds en in het weekend graag een ontspannend boek. Op dit moment ben ik Earth’s Children (De Aardkinderen) van Jean Auel opnieuw aan het lezen. Dat is een prachtige reeks over een jonge vrouw in de oudheid. Puur fictie, maar met veel aspecten die waar hadden kunnen zijn. Het boek zit ook vol inzichten over anders zijn en vooroordelen. In het boek is zij ook veel bezig met de geneeskundige eigenschappen van planten en ik vind het fijn om op die manier wat bij te leren over het nut van alledaagse planten – al denk ik niet dat alle informatie volledig betrouwbaar is.

Meer info over het onderzoek en onderwijs van Merel kan je terugvinden via haar persoonlijke wie-is-wie-pagina.